تربیت کودکان♥•٠·
- ۰ نظر
- ۲۸ فروردين ۹۳ ، ۲۱:۳۴
- ۲۱۷ نمایش
اهمیت و شرایط نماز
س 338: کسى که عمداً نماز را ترک کند یا سبک بشمارد، چه حکمى دارد؟
ج: نمازهاى روزانهاى که در پنج نوبت خوانده مىشود، از واجبات بسیار مهم شریعت اسلامى بوده و بلکه ستون دین است و ترک یا سبک شمردن آن شرعاً حرام و موجب استحقاق عقاب است.
س 339: آیا بر کسى که آب و چیزى که تیمم بر آن صحیح است، در اختیار ندارد (فاقد الطهورین)، نماز واجب است؟
ج: بنا بر احتیاط، نماز را در وقت بخواند و بعد از وقت با وضو یا تیمم قضا نماید.
س 340: به نظر شریف جنابعالى، موارد عدول در نماز واجب کدام است؟
ج: عدول در موارد زیر واجب است:
1. از نماز عصر به نماز ظهر، در صورتى که در بین نماز عصر متوجه شود که نماز ظهر را نخوانده است.
2. از نماز عشا به نماز مغرب اگر در بین نماز عشا متوجه شود که نماز مغرب را نخوانده است و از محل عدول هم تجاوز نکرده باشد.
3. اگر دو نماز قضایى که در اداى آنهاترتیب معتبر است، بر عهده او باشد و بر اثر فراموشى قبل از اداى نماز اول به خواندن نماز دوم مشغول شود.
و عدول در موارد زیر مستحب است:
1. از نماز ادا به نماز قضاى واجب، در صورتى که بر اثر آن وقت فضیلت ادا فوت نشود.
2. از نماز واجب به مستحب براى درک ثواب نماز جماعت.
3. از نماز واجب به نافله در ظهر روز جمعه براى کسى که قرائت سوره جمعه را فراموش کرده و به جاى آن سوره دیگرى را خوانده و به نصف رسیده و یا از آن گذشته است. مستحب است این شخص از نماز واجب به نافله عدول کند تا بتواند نماز فریضه را با سوره جمعه بجا آورد.
س 341: نماز گزارى که مىخواهد در روز جمعه بین نماز جمعه و ظهر جمع نماید، آیا باید براى هر یک بدون قصد وجوب، فقط قصد قربت کند، یا این که براى یکى از آن دو هم قصد قربت نماید و هم قصد وجوب و براى دیگرى فقط قصد قربت نماید و یا این که باید براى هر دو هم قصد وجوب کند و هم قصد قربت؟
ج: در هر یک از آن دو قصد قربت کافى است و قصد وجوب در هیچکدام واجب نیست.
س 342: اگر خونریزى از دهان یا بینى از اول وقت نماز تا نزدیک آخر آن ادامه داشته باشد، نماز چه حکمى دارد؟
ج: اگر تطهیر بدن ممکن نباشد و بترسد وقت نماز فوت شود، نماز را در همان حالت بخواند.
س 343: آیا هنگام خواندن ذکرهاى مستحبى نماز، آرامش کامل بدن واجب است یا خیر؟
ج: فرقى بین ذکر واجب و مستحب در وجوب استقرار و آرامش بدن نیست. بلى، گفتن ذکر به قصد ذکر مطلق در حال حرکت اشکال ندارد.
س 344: براى بعضى از افراد در بیمارستان لولههایى به نام سوند براى خروج بول قرار مىدهند که در این صورت بول بدون اختیار از مریض در حالت خواب یا بیدارى و یا در بین نماز خارج مىشود، امیدواریم به این سؤال پاسخ فرمایید: آیا این فرد باید دوباره نماز را در وقت دیگرى بخواند یا نمازى که در آن حالت خوانده، کافى است؟
ج: اگر در آن حالت نماز را طبق وظیفه شرعى و فعلى خود خوانده، صحیح است و اعاده و قضاى آن واجب نیست.
نمی دانم تقصیر حاج آقای مسجد بود که نماز را خیلی سریع شروع میکرد و بچه ها مجبور بودند
با سر و صورتی خیس در حالی که بغل دستی هایشان را خیس میکردند،
خود را به نماز برسانند یا اشکال از بچه ها بود که وضو را می گذاشتند دم آخر و
تند تند یا الله می گفتند و به آقا اقتدا می کردند و مکبّر مجبور بود پشت سر هم یا الله بگوید و
اِنَّ الله معَ الصّابرین...
بنده خدا حاج آقا
هر ذکر و آیه ای بلد بود میخواند تا کسی از جماعت محروم نماند.
مکبّر هم کوتاهی نکرده، چشم هایش را دوخته بود به ته سالن تا اگر کسی وارد شد به جای او یا الله بگوید و
رکوع را کش بدهد .
وقتی برای لحظاتی کسی وارد نشد، ظاهراً بنا به عادت شغلی اش بلند گفت:
«یاالله نبود ... حاج آقا بریم.»
نمی دانم چند نفر توی نماز زدند زیر خنده
ولی بیچاره حاج آقا را دیدم که شانه هایش حسابی افتاده بودند به تکان خوردن.
" ترکش های ولگرد - داوود امیریان "
1. فجر(صبح) چهرهشان بی نور میگردد.
2. ظهر(پیشین) عاید شان بی برکت میشود.
3. عصر(دیگر) قوت ذهنی و فیزیکیشان کم میشود.
4. مغرب(شام) از اولاد های خود خیر نمیبینند.
5. عشاء(خفتن) در خواب ناراحت میباشند.
حاج آقا مجتبی تهرانی در قنوت های نمازهایش سه دعا را به شرح زیر میخواند:
در قنوت نمازهای اول (ظهر و مغرب):
- ربّ اغفر و ارحم و تجاوَز عمّا تعلم.
(خدایا! ببخش و رحم کن و از آنچه میدانی بگذر).
- رب زدنی علماً و عملاً و الحقنی بالصالحین.
(پروردگارا! علم و عملم را زیاد کن و مرا با صالحان پیوند بزن).
- ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الاخرة حسنة و قنا عذاب النار.
(پروردگار ما ! در دنیا به ما حسنه و در آخرت هم حسنه عطا کن و ما را از عذاب آتش حفظ کن).
و در قنوت نمازهای دوم (عصر و عشا) چنین میخواندند:
- ربّنا لا تُزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا و هب لنا من لدنک رحمة انک انت الوهاب.
(پروردگار ما! پس از آنکه هدایتمان کردی، دلهای ما را نلغزان و از مهربانی و رحمت خودت به ما ببخش که تویی که بسیار میبخشی).
- اللهم اغننی بحلالک عن حرامک و بفضلک عمّن سواک.
(خدایا! ما را با حلال خودت غنی کن تا به حرام نیفتیم و با فضلت تا به غیر تو رو نیاوریم).
- اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات
(خدایا! مردان و زنان مؤمن و زنان و مردان مسلمان را ببخش).
در سجده آخر نمازها هم چنین عرض میکرد:
- اللهم انّی اسئلک العافیة، و شکر العافیة، و تمام العافیة، عافیة الدین و الدنیا و الاخرة
(خداوندا!
از تو سلامتی و عافیت تقاضا میکنم؛ و سپاسگزاری سلامتی را، و عافیت و
سلامتی کامل را، هم سلامتی دین و هم سلامتی دنیا و هم سلامتی آخرت را.)
چشم هایش داشت بسته می شد. گاه گاه از گوشه و کنار خانه صدای گریه بلند می
شد. همه بودند. منتظر نشسته بودند کنار بسترش. خودش گفته بود جمع شان کنند.
هیچ کس نمی دانست این لحظات آخر چه می خواهد بگوید.
نگاه کرد به صورت تک تک شان، گفت: " ما کسی که نماز را سبک بشمارد، شفاعت نمی کنیم."
امام صادق[علیه السلام].. .
منبع: "در محضر آفتاب"* (از سری کتب 14 خورشید و یک آفتاب)، ص 100